Homo ludens
Tijdens de opstartfase van dit project, hebben we jonge kinderen in contact gebracht met ouderen. Doel was een dialoog te bevorderen rond spelen. Door met ouderen te praten over hun kindertijd, en over hoe ze creatief moesten zijn met wat voorhanden was, leerden de kinderen stilstaan bij wat voor hun evident is.
Door dan samen oude spelletjes te spelen of simpele stukken speelgoed te maken – de kinderen kregen les van de oudsten – ontdekten ze een nieuw en belangrijk facet van spelen, namelijk het aanspreken van hun eigen verbeelding en fantasie.
De partners uit het zuiden leerden de kinderen in het noorden dan weer hoe je met recyclagemateriaal jongleerballen en kleine instrumentjes kan maken, of een heel rollenspel kan ontwikkelen met simpele keien (Maskitlane). Spel/spelen kreeg weer een ruimere betekenis.
Iedereen die zich aangesproken voelt tot dit project, nodigen we graag uit om mee te doen en hier te klikken. Wij proberen een virtuele speelgoedbank aan te leggen waar iedereen, jong en oud, naar hartelust kan komen rondneuzen en kan (her)ontdekken hoe leuk en noodzakelijk spelen is.
Spelen biedt ruimte voor onderzoek. Onderzoek biedt toekomstperspectieven.
“Spelen is een oefening in mens worden. Een oefening voor de ontplooiing van lichaam en geest. Een maatstaf tot de vorming van een volledig mens, in staat tot zelfredzaamheid, actief burgerschap en een kritische geest.”
(Benjamin R. Barber: ‘De infantiele consument’)
De Vlieger
De Zoomer
Terug naar boven